چاپارخانه ها پایگاه های شبکه سراسری ارتباطات در ایران باستان بودند و پشینه ی آن ها در ایران به دوره هخامنشیان می رسد. منابع تاریخی حکایت از آن دارد که هخامنشیان پایه گذار این بناها بودند. این مراکز، از ساختمان های مهم میان راهی بوده اند که به عنوان ایستگاه های مبادله ی نامه، امانت و خبر استفاده می شدند. وظیفه اصلی چاپارخانه ها، نگهداری و تیمار تعدادی اسب تیزرو و پیک تازه نفس برای انجام سریع مبادلات بوده است.  چاپارهای دولتی در این مکان استراحت می کردند و اسب های خسته را با اسب های تازه نفس جهت ارسال و مبادله سریع نامه ها تعویض می کردند.

چاپارخانه میبد در کنار راه باستانی ری به کرمان و در سمت غرب کاروانسرای شاه عباسی و جزئی از مجموعه کهن کاروانی میبد بوده است. این بنا اگر چه ساختار چاپارخانه های قاجاری را دارد، اما گویا در جایگاه چاپارخانه قدیمی تری ساخته شده است.

این سازه به دلیل دفاع و حفاظت به صورت قلعه بنا شده است. این موضوع از برج ها و دیوارهای بلند و روزنه های دیده بانی و تیراندازی و موقعیت خوب دفاعی آن مشهود است.

این بنا از دهه 70 پس از مرمت های اساسی توسط میراث فرهنگی و اقدامات وزارت پست به موزه پست میبد تبدیل شد. در حال حاضر در این موزه ماکت هایی از پستچیان قدیمی، تمبرها، وسایل پست و اسناد قدیمی در معرض دید عموم قرار گرفته است.