موزه آب واقع در یکی از منحصر به فردترین منازل مسکونی یزد می باشد. قدمت بنا موزه به دوره قاجار برمی گردد و مشهور به خانه کلاهدوز است. این خانه در 1266 ه.ش به دستور حاج علی اکبر کلاهدورز تاجر بلند آوازه بنا گردید.
روزگاری دو قنات رحیم آباد و زارچ از محل پاکنه (مدخلی که از سطح زمین به عمق و محل گذر آب قنات راه دارد و امکان دسترسی به آب قنات رو فراهم می کند) که در سرداب این خانه وجود دارد گذر می کرد.
هدف موزه آب یزد نشان دادن ارزش و اهمیت آب در مناطق کویری می باشد. شاخصه تمایز این موزه از دیگر موزه های آب گذر کاریز از میان آن است.
اقلام و آثار به نمایش درآمده در این موزه عبارت است از: عکس های قدیمی از تلاش های دستیابی به آب، لوازم مختلف حفر قنات، ابزار و ادوات اندازه گیری حجم آب، وسایل تامین روشنایی در قنات، اسناد و مدارک خرید و فرش آب، وقف نامه های قدیمی، کتابچه میراب و وسایل نگهداری و حمل آب.
خانه کلاهدوزها دارای 5 طبقه یا به عبارتی 5 سطح می باشد که عبارتند از:
سطح اول: طبقه منفی سه
از این طبقه انشعاب دو کاریز رحیمآباد و زارچ می‌گذرد. قنات بزرگ و قدیمی زارچ قدمتی حدود ۲هزار سال دارد.
سطح دوم: طبقه منفی دو
در واقع پایاب یا انباری خانه در عمق ده متری که محل شستشو و نگهداری خوراکی ها بوده است.
سطح سوم: زیر زمین
به دلیل دمای پایین تر نسبت به طبقات فوقانی محل سکونت ساکنین خانه در تابستان بوده است.
سطح چهارم: طبقه همکف
محل سکونت اصلی ساکنین خانه که شامل بخش‌های مختلفی از جمله اتاق ارسی، اتاق پنج‌دری، اتاق دالان، اتاق بادگیر، تالار و… می‌شود.
سطح پنجم: پشت بام
پشت بام یا چاه خانه که محل قرار‌گیری چاه و چرخ چاه است. در گذشته از طریق این چاه و چرخ چاه می توانستند آب چاه را برای آشامیدن، شست‌و‌شو، مصارف بهداشتی و… استفاده کنند، به این صورت که آب را آبکش ها از چاه بیرون می کشیدن و درون انبارخانه می ریختند تا مورد استفاده طبقات پایین تر قرار بگیرد، در واقع سیستمی شبیه لوله کشی عصر حال حاضر بوده است.
