شیخ صدوق یکی از علمای برجسته شیعه بود که در قرن چهارم (305-381 ه.ق) زندگی می کرد. پدر شیخ صدوق علی بن حسین بن موسی بن بابویه، از فقهای بزرگ شیعه و در زمان حسن عسگری و حجت بن حسن میزیسته و مورد احترام آن امامان بودهاست. (هر دو پدر و پسر معروف به ابن بابویه و صدوقین هستند)
مهمترین اثر وی، کتاب “من لایحضره الفقیه” از کتب اربعه شیعه است. دیگر اثر مشهور وی عیون اخبار الرضا می باشد.
ایشان در 76 سالی در گذشت و در قبرستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.
عمارت مزار وی در زمان فتحعلی شاه قاجار بنا شد. مزار ایشان در چند قدمی آرامگاه جهان پهلوان تختی قرار دارد.
امتیاز به مکان