مجموعه فرهنگی هنری برج آزادی یکی از شاخص ترین جاذبه های گردشگری تهران است و می توان آن را از برجسته ترین نمادهای پایتخت در نظر گرفت. در سال 1345 مسابقه ای بین طراحان ایرانی برگزار گردید. طرح یک جوان 24 ساله به نام حسین امانت، فارغ التحصیل دانشکده هنرهای زیبا پذیرفته می شود. ساخت بنا از سال 1348 آغاز و در سال 1350 پایان می پذیرد. تندیس سازنده برج مهندس محمد پور فتحی را می توانید در میانه سالن مجموعه فرهنگی در قسمت زیرین برج مشاهده کنید.
ویژگی های برج آزادی:
این مجموعه شامل موزه، کتابخانه، نگارخانه و سالن برگزاری کنسرت و تئاتر می باشد. در واقع برج آزادی به سان کلاهی با چهار پایه بر سر مجموعه قرار گرفته است. دو پایه جنوبی و دو پایه شمالی. در پایه های جنوب شرقی و شمال غربی آسانسور قرار دارد. پایه جنوب غربی و شمال شرقی راه پله است.
جنس برج از بتن است و در مقابل زلزله تا 7 ریشتر مقاومت می کند. در نمای بنا از سنگ مرمریت اصفهان استفاده گردیده است. درب های وروردی و خروجی بنا از گرانیت همدان می باشد. قرینه که از مباحث مهم معماری ایرانی می باشد در این برج کاملا واضح و مشهود است. البته در سه شکاف پایه شمال غربی که جهت مشاهده قله دماوند در نظر گرفته شده قرینه رعایت نشده است. اگر بخواهید از این شکاف ها برای دیدن قله استفاده کنید باید سر خود را خم نمایید تا به صورت خمیده و در حالت تعظیم در مقابل مادر تهران یعنی قله دماوند قرار بگیرید.
در طبقه چهارم می توانید سطح شهر را از کنار پنجره ها مشاهده کنید. فضای این طبقه برگرفته از سر برج های ایرانی در دوره سلجوقیان و غزنویان می باشد. قوس زیرین برج یادآور طاق کسری در ایوان مدائن می باشد. گنبد فیروزه ای به نام رکن در قسمت انتهایی برج در ارتفاع 45 متری قرار دارد. این گنبد برگرفته از گنبد مقبره خیام است. بر روی بدنه برج دوازده بادگیر در چهار ضلع آن قابل مشاهده است که نشان و نمادی از بادگیر های یزد می باشند.
