خانه نیما یوشیج یکی از جدیدترین خانه موزه های تهران است. قدمت خانه به اواخر دوره کلاه پهلوی و زمانی که محله دزاشیب در حال شکل گیری بود بر می گردد. نقل قول است که این خانه توسط خود نیما بنا گشت. وقتی نام خانه نیما یوشیج به میان می آید اکثر افراد خانه کودکی ایشان در یوش بلده از توابع شهرستان نور در مازندران در خاطرشان تداعی می شود. خانه ای قجری که به دستور جدّ نیما ساخته شد. پدربزرگ او تعداد 144 پارچه آبادی داشت اما یوش محل سکونت اصلی وی بود. به همین جهت این خانه را بسیار باشکوه و با تزئینات شکیل قاحاری بنا کرد. از نیما در این باب نقل و قول آمده است که پدربزرگ من برایم قصر و قلعه ساخته است نه خانه.
خانه موزه دزاشیب
خانه موزه دزاشیب محل زندگی نیما در سال های اوج ادبی او و در دوران بزرگسالی و پس از ازدواجش می باشد. نام اصلی نیما یوشیج علی نوری و بر طبق برخی منابع علی اسفندیاری است. وی متولد سال 1276 شمسی در یوش مازندران می باشد. والدین او نیما را در سن 12 سالگی برای ادامه تحصیل راهی تهران کردند. در تهران اولین بار توسط یکی از معلمانش به سرودن شعر تشوق گردید. او معروف ترین شعر خود به نام افسانه را به این معلم خود تقدیم نمود. این شعر نقطه شروع تحولات شعر نوین در ایران است.
نیما یوشیج با عالیه جهانگیر خواهرزاده میرزا جهانگیر خان صوراسرافیل ازدواج کرد. این زوج هر دو فرهنگی بودند اما روحیه نیما و انتقاد مدوام از رؤسایش باعث گردید تا به طور مکرر از کار اخراج شود. در نهایت آن ها در سال 1312 به تهران مهاجرت کردند. ابتدا در محله یوسف آباد سکنی گزیدند. پس از مدتی با دریافت وام و فروش خانه یوسف آباد توانستد خانه فعلی در محله دزاشیب را خریداری کنند.
در سال 1345 فرزند نیما، شراگین به دلیل بدهی بانکی خانه را به فروش می رساند. پس از سال ها سکونت ساکنان جدید، در ادامه این امر و کش و قوس های فراوان مابین فرزندان آن ها و فعالان عرصه فرهنگی در نهایت خانه توسط شهرداری خریداری و مورد مرمت می گردد.
خانه موزه نیما یوشیج در سال 1400 افتتاح می گردد. گرچه این خانه موزه هنوز به طور کامل تجهیز نگردیده است اما از حس حضور نیما در آن نمی کاهد. مجسمه بزرگانی چون جلال و سیمین و سهراب سپهری در کنار مجسمه نیما در این محل به چشم می خورد. هم چنین تعدادی از کتاب ها و دستنویس های نیما از خانه پدری او به این مکان منقل کرده اند.