خانه مهربان در نقشه های آگوست کرشیش متعلق به محبعلی خان خلج از رجال دوره قاجار و فرستاده فتحعلی شاه قاجار به دربار عثمانی بود. اما در نقشه عبدالغفار نجم الدوله این خانه در اختیار یکی از همسران و سوگلی های حرم ناصرالدین شاه به نام امینه اقدس (زبیده خاتون) قرار گرفت.
پس از برخی از نقل و انتقال ها، خانه توسط آقای حسین مهربان منش یکی از خیرین شهر تهران خریداری و در اختیار موسسه خیریه کهریزک قرار گرفت. خانه مهربان از دیدنی های تهران در سال ۱۳۸۴ به فهرست آثار ملی اضافه شد.
زندگینامه زبیده خانم گروسی (امین اقدس):
ناصرالدین شاه در سال 1238 خورشیدی در سفر به مناطق غربی کشور، زبیده را که طفلی یتیم بود در بیجار گروس خریداری کرد. زعفران باجی مسئول صندوقخانه اندرون که خود مورد توجه شاه بود تربیت زبیده را برعهده گرفت. بعد از یکسال فراگیری امور و تربیت در اندرون به عقد غیر دائم ناصرالدین شاه در آمد.
زبیده خانم تنها زنی بود که به همراه شاه به منزل جیران فروغ السلطنه، همسر محبوب شاه می رفت. او مسئول جمع آوری رختخواب شاه بود. نگهداری از گربه های محبوب شاه مانند ببری خان و غیره از وظایف زبیده بود. اعتماد شاه به زبیده به آن میزان بود که خزانه داری مخصوص شاه به او سپرده شد و به همین سبب امین اقدس نام گرفت.
او در سال 1263 هجری شمسی از درد چشم شکایت داشت که پس از چند سال به نابینایی دو چشم ختم شد. به دستور ناصرالدین شاه در سال 1268 هجری شمسی امین اقدس با هیئتی به ریاست سعدالسلطنه حاکم قزوین و میرزا حسین کاشی پزشک مخصوص راهی وین پایتخت اتریش شد. امینه اقدس اولین بانوی ایرانی بود که برای معالجه به اروپا رفت. در آنجا چشمانش عمل شد که بی نتیجه بود.
این نخستین بار بود که یکی از همسران شاه بدون او به فرهنگستان می رفت. همین موجب شد شاه مورد انتقاد قرار گیرد و در بین عوام شعرهایی در نقد این تصمیم شاه رایج گردد.
شاه همچنان جواهرات خود را به او سپرده و چنان وانمود کرد که گویی هنوز سالم و بینا و مورد علاقه است.
او در سال 1270 هجری شمسی سکته کرد و علاوه بر کوری از یک طرف بدن به کلی فلج شد و در سال 1273 فوت کرد. آرامگاه وی در حرم شاه عبدالعظیم قرار دارد.