چشمه علی از مراکز باستانی واقع در شهرری می باشد. چشمه ای که آن را از دلایل شکل گیری تمدن در شهرری بر میشمارند. قدمت این چشمه را هزاران ساله، مابین شش تا هشت هزار سال می دانند. سورین یا سورنا نام هایی است که در اسناد تاریخی برای این چشمه اشاره گردیده است. این نام ها احتمالا منتسب به دودمانی از دوره ساسانی یا اشکانی می باشد. پس از ورود اسلام به نام فعلی مشهور گشت.
می توان چشمه علی را حتی به نوعی نماد فرهنگی دانست. یکی از سنت های ایرانیان در ایام قبل از عید نوروز شستن فرش ها است. این چشمه محلی رایج برای این امر بوده است. در واقع مردم با انجام این کار فرصتی به دست می آوردند تا با جمع شدن در کنار هم از حال و روز هم باخبر می شدند. می گویند سرب موجود در آب این چشمه باعث درخشندگی فرش ها می شد.
از آنجا که این محل مورد علاقه مردم در دوره قاحار بود، فتحعلی شاه قاجار دستور داد تا سنگ نگاره ای از تصویرش بر روی یکی از دیواره های این چشمه حک کنند. این سنگ نگاره مابین باروی ری و چشمه است. بارو همان دیواری تاریخی است که به منظور دفاع از شهر بنا گردید.
این چشمه در سال1313 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. در حال حاضر این مکان را می توان تفرجگاهی برای مردم در نظر گرفت. البته گاهی برخی از افراد به رسم دیرینه برای شستن فرش هایشان کماکان به آن مراجعه می کنند. آب چشمه به دلیل ساخت مترو در ابتدا قطع و پس از روانه شدن دوباره دیگر به میزان سابق برنگشت.
