وارد خانه که می شوی…صدای نفس های آدم هایش انگار موسیقی وار در گوشت نواخته می شود…انگاری بانوی خانه است که صاحب خانه را به نماز مسجد دعوت می کند….حاج آقا حاج آقا….صدای اذان از مسجد میاد…دیرتان نشود‌…تا شما برگردید خورش سبزی آماده است…تو گویی بوی خورش را استشمام می کنی…صدای قار و قور شکمت تو را به خنده وا می‌دارد…چای هل دار دم کشیده ….صدای بانوی خانه دوباره به گوش می رسد…دختر در چای هل بنداز آقا جانت چای را با هل دوست دارد… آفتاب از میان ارسی های پنج دری روی قالی یادگاری که حاج آقا از فرنگ آورده بود سایه انداخته….می گویند بازرگان به نامی بوده…در میان پشتی های مهمانخانه پسرک شیطون از دست خواهرش فراری است…اما در پشت تمام شیطنت های بچگی اش همه می دانند قلبی پر از مهر در سنیه دارد…مهر و عطوفت او زبانزد خاص و عام است…با صدای کلون به خودت میایی…حاج آقا برگشته و وسط حیاط اندرونی کنار حوض روی تخت چوبی سفره ناهار آماده است… تو گویی زندگی بعد سالیان سال هنوز بر در و دیوار خانه جاری است…پیش خود فکر می کنی شاید به این دلیل باشد که صاحبخانه پسری داشته بنام حسین…او که در آینده می شود حاج حسین آقا ملک بزرگترین واقف تاریخ ایران