بیش از هزار سال است که نام تهران در برخی از نوشته های پیشینیان آمده و ۲۰۰ و اندی سال از پایتختی آن می گذرد. در دل بازارش دکانی (قهوه خانه حاج علی درویش) با قصه های فراوان وجود دارد.
حاج محمد حسن شمشیری قبل از سال ۱۲۹۷ با مبلغ ۲۰۰ تومان این قهوه‌خانه و خریداری و مشغول به کار شد. در سال 1297 به دلیل وقوع جنگ جهانی اول و اوضاع نابسامان اقتصادی، مقروض و دچار فقر شدید شد. به طوری که این مغازه را به گرو گذاشت و به علت بیماری مالاریا خانه‌نشین شد. بعد از مدتی دوست جوانمردش، حاج محمد صالحی از وضع او آگاه شد و مبلغ ۲۰ تومان به او قرض داد و او قهوه خانه ای بزرگتر در جلوی خان مسجد شاه دائر کرد.
قبل از سال ۱۳۴۰ حاج علی مبهوتیان معروف به بهشتی و درویش در این قهوه خانه مشغول به کار شد. ایشان قهوه خانه را از حاج محمد حسین خریداری نمودند. حاج علی مبهوتیان در سال ۱۳۰۶ در همدان چشم به جهان گشود. او در سن ۱۵ سالگی به تهران و ابتدا روبروی دبیرستان حافظ در بازار کیلویی ها قهوه خانه داشت. سپس به سرای حاج محسن بالاتر از چهار سوق کوچک رفت. سرانجام بعد از سال ۱۳۴۰ این قهوه خانه را خریداری کرد. در آن زمان دو دهانه مغازه وجود داشت که هم اکنون یکی از آنها باقی مانده است و مساحت آن دو متر است.
سنت قهوه خانه داری در قهوه خانه حاج علی درویش در سال 1395 در فهرست ملی میراث ناملموس ثبت گردید. امروز این قهوه خانه از دیدنی های تهران و میزبان گردشگران داخلی و خارجی می باشد.
