این بار در موزه گردی هایمان در میانه شهر رسیدیم به یاقوتی از سنگ های مرمر... خاتمِ سبز رنگ از طهران به تهران...مرمر نامش است و نشانش موزه هنرهای ملی...وقتی پس از ورود و گذر از میان درختان رخی نشان می دهد، نیمی از هوش و حواستان را خواهد برد...نگران نباشید نیمی دیگر از آن را در ادامه مسیر نیاز پیدا خواهید کرد...سنگ های سبز رنگ نما بَس دلربا گَهی چشم نواز...بنایی بی نظیر که خود به تنهایی می تواند نماینده بخشی از هنر ایران زمين باشد... پس از طی مسیر در طبقه اول هنگامی که از پله ها برای ورود به طبقه دوم بالا می روید به همان نقطه ای خواهید رسید که کاملا هوش از سرتان خواهد پرید...تو گویی هر پله قرنی به طول می انجامد بَس که نمی توان نگاه را ربایید از در و دیوار این سرا....از آیینه کاری هایش تیله های چشمانت می دود به سمت نقاشی های برجسته یا گچ کاری هایش...به سقف که بنگری گنبدی الهام گرفته از مسجد شیخ فضل الله خواهی دید...من این وعده را به شما خواهم داد، چشمانتان گیج خواهد شد به کدامین سو بنگرد...با خود فکر می کنی کاش می‌توانستی در هر سمت سر چند چشم داشته باشی تا حتی ثانیه ای را از دست ندهی....قدمت بنا به دوره پهلوی اول بر می گردد، آجرهای این لعبت بنا رویدادهای و حوادث مختلفی را به خود دیده...از عَهدِ پهلوی اول، مراسم های ازدواج ولیعهدش و یا زمانه ترور پهلوی دوم تا عصر جدید که سرایی گشته جهت نمایش آثار هنری ایران زمين از هزاره پنجم پیش از میلاد تا به امروز...در این سرا شما را به شکوه و جلال هنر ایران زمين فرا می‌خوانیم...