این بار در تهرانگردی هایمان کاشی هایی از ری و آرامگاه ابن بابویه خودنمایی کردند....در این وادی رهسپار دوره سلجوقیان خواهی شد... همراه می شوی با کاروان تجار در مسیر جاده ابریشم که مصادف با تاریکی شب به نزدیکی ری رسیده اند و با نور آتش افروخته بر بلندای برج مسیر خود را می یابند... برج طغرل نامیده می شود....آه!!!! وقتی با گذر از تونل زمان می بینی انواع ساعت ها و گاهشمارهای همراهت را در پشت تونل به جا گذاشته و نگران گم کردن زمان می شوی ،بی همتای بنا به کمک تو خواهد شتافت و از نور افتاده بر کنگره هایش زمان را خواهی یافت،اگر از عالمی بپرسی علت نامگذاری اش این چنین بیان خواهد کرد برای تو.... می دانی جالب است این بنای بی نظیر از سایه‌های این ابنیه و دریچه‌های گذر نور خورشید که در روی آن‌ها تعبیه شده می توان پی به برجی که خورشید در آن غوطه‌ور شده برد زیرا که در هر برجی خورشید ارتفاع خاصّی در آسمان نسبت به افق و میل خاصّی نسبت به جهات جغرافیایی مناطق دارد. لاجرم سایه‌ها و طرز تابش آن متفاوت خواهد بود که از این تغییرات می‌توان در تعیین روزها و برج‌ها بهره برد و این فناوری به کار رفته در این ساختمان ها می باشد که کلمه برج را بر آن نهاده اند....کاشی هایی در شرق آرامگاه ابن بابویه آجرهای بنایی از عهد سلجوقی را در خود جای داده است بیا گذری کنیم بر آن و مختصر زمانی رهسپار شویم به سده های پنجم و ششم قمری....