موزه موسیقی با هدف شناساندن هرچه بهتر و ارائه اطلاعات دقیق در مورد سازهای ایجاد گردید. موزه به تفکیک نوع ساز، به سه بخش عمده سازهای بادی، سازهای کوبه ای و سازهای زهی تقسیم می شوند. بازدید کنندگان در این موزه می توانند نمونه های نفیسی از سازهای موجود، از اقصا نقاط جغرافیایی کشور ایران را مشاهده کنند.
سالن سازهای نواحی ایران:
این سالن در طبقه همکف موزه قرار دارد. سازهای موجود در این سالن به سه بخش عمده ساز های بادی، سازهای زهی و سازهای خودصدا تقسیم بندی می شوند.
بخش ساز های بادی یا هواصدا، شامل انواع نی ها، سرناها و سوتک ها است.
بخش های سازهای خودصدا هم شامل سازهایی از نقاط مختلف ایران شامل زنگوله ها و … می باشد.
ساز های زهی شامل انواع “زه صداهای مضرابی” و “زه صداهای آرشه ای” از جمله انواع دوتار، قیچک و … می باشد.
سالن ساز های کوبه ای نیز، شامل ساز های کوبه ای “پوست صداهای یک طرفه” و “پوست صداهای دوطرفه” می باشد.
سالن ساز های سنتی:
در این سالن انواع ساز های زهی مضرابی مانند انواع تار، سه تار، سنتور و ساز های آرشه ای مانند کمانچه، ویولن و … قرار دارد. همچنین در این بخش سازهای ساخته شده توسط استاد بزرگ ساخت ساز، ابراهیم قنبری مهر را هم می توان مشاهده نمود. علاقه مندان موسیقی ایرانی با گذر از این سالن، شاهد نمونه های نفیس و منحصر به فردی از سازها خواهند بود که متعلق به نوازندگان چیره دست و سازندگان ماهری است که امروز تنها نوای دلنشین ساز ایشان در اذهان مشتاقان به یادگار مانده است.
گنجینه:
بخشی از موزه به سازها، متعلقات و آثار نوازندگان، موسیقی دانان و پژوهشگران صاحب نام اختصاص دارد. موزه در نظر دارد به مرور زمان به این بخش غنای بیشتری ببخشد. تا کنون در این بخش آثار و سازها و لوازم شخصی اساتیدی همچون زنده یادان احمد عبادی، حاج قربان سلیمانی، خاطره پروانه، کلنل علینقی وزیری و … جمع آوردی شده است.
