فضای سبز اطراف موزه به اسم باغ اناری شناخته می شود که ساختمان موزه یا به عبارتی کوشک در میانه باغ اناری قرار دارد. در عصر پهلوی اول معروف به باغ مجیدآباد یا مجدآباد بود. در زمانه پهلوی دوم و همزمان با حضور ارباب هرمز گرچه به باغ مجیدآباد شهره بود اما باغ اناری هم نامیده می شد. دلیل نامگذاری این منطقه به باغ اناری وجود درختان انار در آنجا بوده است و بدلیل قرار داشتن آن در منطقه مجیدآباد به باغ مجید آباد نیز شهره گردید.

نکته حائز اهمیت آن است که بنای عمارت در هر دوره تاریخی تکامل میابد. قدیمی ترین قسمت بنا مربوط به اواخر دوره قاجار، حوض خانه می باشد.

اتاق های کناری و سقف مربوط به عصر پهلوی اول است. در زمانه پهلوی دوم و ارباب هرمز انتهایی ترین اتاق ها به بنا اضافه می شود. به علت رطوبت شدید سقف و پنجره ها و قسمت های چوبی درها از بین رفته بوده اند. بدین ترتیب آنچه را که امروزه مشاهده می کنید تلفیقی از قدیم و جدید است. بخش های قابل استفاده را به همان شکل نگهداری کردند و مابقی را کلا تعویض و مرمت کردند اما در چارچوب اصلی تغییری به وجود نیامده است. در دوره ارباب هرمز با ضخیم کردن جلد دیوارها ستون های دوره قاجار داخل جلد دیواره قرار می گیرند.

تاسیس موزه گرافیک

ارباب هرمز در سال 1351 فوت می کنند. از آنجا که دختر ایشان باغ اناری را وقف عام کرده اند بنابراین این باغ تبدیل به پارک پلیس شمالی و جنوبی می گردد. با بلااستفاده ماندن عمارت میانه باغ، سازمان زیباسازی شهر تهران مرمت و باز سازی آن را برعهده می گیرد. در نهایت انجمن صنفی طراحان گرافیک در دی ماه سال 1393 آن را به عنوان موزه گرافیک ایران مورد استفاده قرار می دهد. موزه ای در گذر از تاریخ گرافیک ایران، شاید بتوان با مراجعه به آن در ادوار مختلف، گرافیک ایران را طی هفتاد الی هشتاد سال مشاهده کرد.

همچنین از جمله آثار موجود در موزه می توان به آثار اساتید برجسته گرفیک ایران از جمله آقای ممیز، آقای قباد شیوا، آقای آغداشلو و … در دوره های مختلف نمایشگاه اشاره کرد.