شاید بتوان گفت شهر قزوین جانشین محوطه های مسکونی باستانی مانند زاغه و سگزآباد و … است. محوطه هایی که امروزه خاموش اند اما آثاری که از زیر تل خاک آنان به دست آمده راوی آنچه بر آنان گذشته است هستند. بخشی از این آثار به همت علی هانیبال در سال 1335 ه.ش در عمارت کلاه فرنگی به عنوان نخستین موزه شهر قزوین جمع آوری شده و به نمایش درآمده بودند تا سخنگوی تاریخ نیاکان ما باشند. 49 سال بعد، ساختمان موزه شهر قزوین ساخته شد. برخی می گویند طاق ورودی آن با الهام از طرح ساختمان موزه ایران باستان است که به وسیله آندره گدار و آن هم با الهام از طاق کسری تیسفون، طراحی شد. به هرحال موزه شهر قزوین از سال 1384 ه.ش در قسمتی از حریم دولتخانه صفوی ساخته شد و تا امروز گنجینه ای از میراث فرهنگی را از دوران باستان تا اسلام در خود جای داده است. ظروف سفالی با نقوش سادهای که به دست هنرمند و صنعتگر باستانی روی آنها حک شده، پارچه های دوران اسلامی، صنایع دستی بومی فراموش شده ای مانند مس دوزی و بسیاری دیگر از آثاری که در این موزه دیده می شوند، همگی یادگار روزگاری است هنر در جزئیات زندگی پیشینیان ما نقش مهمی داشته است.
در کنار همه این آثار شاید بتوان گفت گور بانوی سه هزار ساله که در 1398 ه.ش از محوطه باستانی سگزآباد به دست آمده است، یکی از شاخص ترین و جذاب ترین آثاری باشد که در موزه شهر قزوین دیده می شود. از دیگر آثار جذاب این موزه می توان به، نیم تنه مرد سومری که از جزیره خارک به دست آمده، پرتره شاه اسماعیل اول صفوی که کریستیانو ال آلتیسمونه- نقاش ایتالیایی- در حدود 500 سال پیش آن را ترسیم کرده است، شمشیر شاه عباس اول، انواع مهرهای حکومتی و تجاری … اشاره کرد.
نویسنده مقاله مه سیما درگی
