آستانه امامزاده شاهزاده حسین مشهورترین و با شکوه ترین اماکن زیارتی قزوین و از کهن ترین مزارات موجود در ایران است. امامزاده حسین فرزند امام رضا، بیش از دو سال نداشت که سخت بیمار شد و درگذشت و در قزوین به خاک سپرده شد. در کتب و اسناد متعدد نسب ایشان ذکر شده است.
به یقین بنای اصلی بقعه به دوره صفویه باز میگردد که در دوره های بعدی به تدریج تغییراتی در آن داده شد. از کیفیت و وضعیت ساختمان بقعه، قبل از صفویه چیزی در دسترس نیست ولی صندوق روی مزار این امامزاده شاهزاده حسین در سده نهم و با هنرمندی هر چه تمام تر ساخته شده است.
سر در ورودی به دستور سعدالسلطنه بر روی آثار سردر صفوی که توسط زینب بیگم دختر شاه طهماسب و میرزا علی اصغر خان اتابک ساخته شده بود، بنا گردید.
بر روی مزار دو صندوق یا ضریح قرار دارد که ضریح نخستین از چوب ساده است و ضریح دوم از شاهکارهای صنعت قلم زنی و منبت کاری است. می گویند ناصرالدین شاه پس از دیدن ضریح اظهار کرده بود که اگر صندوقی سه برابر آن از زر ناب می ساختند از ضریح کنونی ارزانتر تمام می شد.
