شاه عباس کبیر مقتدرترین شاه صفویه و پنجمین پادشاه این سلسله به شمار می‌رود. وی در کودکی حکومت هرات را برعهده داشت. زمانی که شاه عباس به حکومت رسید اوضاع ایران و سلسله صفویه به شدت وخیم بود. اما وی توانست بر اوضاع فائق آید و به بهبود شرایط بپردازد. همچنین موفق شد تا مناطق از دست رفته کشور را از عثمانیان، ازبکان و پرتقالی ها پس گیرد. شاید این قدرت و جبروت وی یکی از دلایلی بود که لقب کبیر را بر وی نهادند. شاه عباس در زمانه خود از حیث جاه و منزلت و نیک نامی سرآمد پادشاهان قاره وسیع آسیا شمرده می‌شد. در زمانه او ایران نیرومند، توانا و غرق در افتخارات تاریخی بود.

نام اصفهان و زیبایی‌هایش همواره با نام شاه عباس کبیر گره خورده است. اغلب آثار تاریخی و عمرانی شهر به اسم شاه عباس ثبت گردیده است. وی پس از پیروزی بر ازبکان پایتخت را از قزوین به اصفهان که حال آن را به شکل یکی از زیباترین شهرهای جهان درآورده بود منتقل نمود.

اما با این وجود در کنار تمام خصائل نیک وی، به دلیل رفتار نامناسبی که با فرزندان پسر خود در پیش گرفته بود دیدگاه‌های منفی نیز نسبت به او وجود دارد.

شاه عباس کبیر به دین اسلام و مذهب تشیع بسیار معتقد بود. شاه عباس یکم به پیامبر اسلام، حضرت علی و امامان شیعه و جدش شیخ صفی الدین اردبیلی ارادت خاصی داشت و پس از هر نماز نام آنها را به زبان می‌آورد و از ایشان در کار سلطنت یاری می‌طلبید.

براساس بررسی‌های ایران شناس معروف آندره گدار فرانسوی، شاه عباس بزرگ در سال 1038 در مازندران زندگی را بدرود گفت و جسدش را برحسب وصیتش به کاشان برده و در مزار حبیب بن موسی که صفویان معتقد بودند از نوادگان این امامزاده هستند به خاک سپردند. همچنین وی وصیت نموده بود تا به صورت گمنام و به دور از تجملات و تشریفات به خاک سپرده شود، گفته می شود در راستای این وصیت تمامی اسباب تشریفات برچیده و سنگ گرانقیمت مزارش بدون هیچ نام و نشانی بر روی قبر قرار گرفت.

در واقع آرامگاه شاه عباس اول برحسب شخصیت بزرگ و تاریخی این پادشاه قطعا  مورد توجه جهانیان می‌باشد. همانطور که در زمان سلطنتش نیز پایتخت زیبای او جایگاهی امن و امان و مهد رفاه جهانگردان و هنرمندان ملل بیگانه بود.

چند نظریه در باب ابهام محل دفن شاه عباس وجود دارد که با توجه به نداشتن سند و ماخذ، قابل توجه نمی‌باشند. پس با توجه به روایات متعدد تاریخ نگاران و نظر به اینکه هیچ مکان موثق دیگری منتسب به آرامگاه شاه عباس اول در کشور وجود ندارد اینجا مدفن بلاشک وی می‌باشد.

لوح کاشی برجسته روی قبر از آثار کاشی کار برجسته زمان، علی بن محمد بن ابی طاهر هم اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.