ارگ تاریخی گوگد و شهر گلپایگان در مسیر جاده معروف ابریشم که جاده اصلی تجاری دوران قدیم بوده قرار داشتند. این ارگ در زمان صلح به عنوان کاروانسرا مورد استفاده قرار می‌گرفته و با توجه به وضعیت و موقعیت خاص خود نسبت به کاروانسراهای مجاور، محل استراحت کاروان تجار سرشناس و یا حاکمان و والی‌های سایر ایالات ایران بوده است. به گفته مردم شهر گوگد، آقامحمدخان قاجار در لشگرکشی‌های خود چند روزی را در این محل استراحت نموده است.
ارگ تاریخی گوگد در زمان جنگ و یا حمله اشرار به عنوان دژ نظامی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. از ویژگی‌های جالب این ارگ وجود سوراخ‌هایی روی دیوارهای مرتفع آن است که به عنوان سیستم ایمنی هشدار دهنده استفاده می‌شد. به این صورت که کبوترهایی را در این سوراخ‌ها اسکان می‌دادند و نگهبان‌های شب با بی‌قراری و سروصدای این کبوترها متوجه ورود مهاجمین توسط قلاب و یا نردبان می‌شدند. بر روی در ورودی دو درکوب وجود دارد که بزرگتر را مردکوب و کوچکتر را زن‌کوب می‌نامیده‌اند ولی برعکس بقیه مناطق ایران زن‌کوب در این ارگ در سمت راست قرار گرفته است.
تنها سند مکتوبی که از ارگ گوگد موجود است متعلق به حدود یک صد و چهل پیش می‌باشد. این سند نشان می‌دهد نصف بنا توسط شخصی به نام علیخان به عنوان مهریه به همسرش واگذار شده است و از آن پس به عنوان ارگ علیخانی نامیده شده است.
