سقاخانه کربلایی عباس یکی از سقاخانه های تهران و به جا مانده از دوره قاجار و عهد ناصری است. نقل است که کربلایی عباس گمرکچی بوده و از سرشناسان محل. وی به سال 1260 این سقاخانه کربلایی عباس را می سازد که تا کنون پابرجاست.
سقاخانه در معماری سنتی ایرانی، به فضاهای کوچکی در معابر عمومی گفته می شد که اهالی و کسبه برای دسترسی رهگذاران تشنه به آب سالم و رایگان درست می کردند. شکل اولیه سقاخانه ها به صورت ظروف سنگی بزرگ پر از آب آشامیدنی و پیاله های متصل با زنجیر به آنها بود. ثواب علت اصلی ساخت سقاخانه ها بود. برای مشخص شدن سقاخانه در شب، شمع هایی در اطراف سقاخانه تعبیه و روشن می شد. بعدها شمع روشن کردن جنبه مذهبی پیدا کرد و کسانی که نذر و نیازی داشتند، شب های جمعه در سقاخانه شمع روشن می کردند.
اگر روزی گذرتان به برزن های وحدت اسلامی افتاد، دیدن این سقاخانه خالی از لطف نیست.
