خانه موزه سیمین و جلال

وارد کوچه که می شوی اقاقی های سرکش که از دیواره خانه خود را بالا کشیده و کنجکاوانه به خیابان می نگرند نظرت را به خود جلب می کند از درب سبز رنگ خانه داخل که می شوی میزبان های این منزل حق میزبانی را به خوبی ادا کرده و همدیگر را برای شما معرفی کرده اند…

ابتدا صدای جلال در گوش می پیچید…

… و زنم سیمین دانشور که می‌شناسید؛ اهل کتاب و قلم و دانشیار رشتهٔ زیبایی‌شناسی و صاحب تألیف‌ها و ترجمه‌های فراوان و درحقیقت نوعی یار و یاور قلم که اگر او نبود چه‌بسا خزعبلات که به این قلم درآمده بود. (و مگر درنیامده؟) از ۱۳۲۹ به این‌ور هیچ کاری به این قلم منتشر نشده که سیمین اولین خواننده و نقادش نباشد….

و پس از آن بانوی خانه همسرش را با زبان قلم شیوایش توصیف می کند…

راستش جلال هیچ وقت حسابگر و سازشکار نبود….هیچ وقت تحمل دست های آلوده را نداشت،  تحمل نوکری کردن و مجیز گفتن و نان به نرخ روز خوردن هم نداشت. جلال در راه بود و با عشق می رفت.قلم زنی بود متعهد و مردی با انضباط تا سرحد فدا کردن خودش… با صدای دعوت صاحبخانه به

مهمانخانه قدم می‌گذاری انگار در تونل زمان حرکت می کنی به زمان میانسالی سیمین می رسی اخر عمر زندگی مشترک و عاشقانه آن دو مثل عمر جلال کوتاه بود گویا قریب به ۱۹ سال در آن خانه مشترک زیسته اند…سیمین را می بینی که مهمان دارد مهمانش همسایه است و اهل قلم به نظرت چهره مهمان آشنا می آید آه بله او نیماست صدایش در گوشت می پیچد نیما مُ….و سیمین که با نگاهش تو را به صرف چای دعوت می کند…بعد از دیر زمانی برای تناول ناهار فرا می‌خواندت….بانوی خانه بسی مهمان نواز است…با ورود به اتاق بعدی او را می‌بینی که عینک به چشم در حال خیاطی است…نمی دانی در قدم های بعدی چه انتظارت را می کشد در اتاق دیگری انگار دوباره به قبل باز می گردی جلال را در بالاخانه اتاق کارش در حال مطالعه و نوشتن می بینی….و صدایش که سیمین را فرا می خواند …تک تک اتاق های خانه فریاد می زنند روزهای زندگی آن دو و بعد از آن تنهایی سیمین به یاد جلال…در حیاط بانویی را می‌بینی که شال دست بافت بر دوش انداخته و در کنار درخت پر و پیچ و خم خانه زل زده به حوض خانه به یاد یارش…روزهایی که هندوانه را در گرمای تابستان برای خنک شدن وجودشان در کنار حوض قاچ می کردند طعم هندوانه را گویا در زیز زبانت حس می کنی‌….

در این منزل عاشقانه های سیمین و جلال به انتظار قدم های مهمان هایشان نشسته اند…